Na tropie tajemnic stali 1.4034
Wynaleziony w Niemczech, w latach 1912-1914, gatunek 1.4034 ma długą historię. W tym czasie odkryto elementy stopowe chrom i nikiel, co umożliwiło rozwój stali nierdzewnych i kwasoodpornych. Można było wyprodukować pierwsze stopy stali martenzytycznych.
Ze względu na brak surowców podczas I Wojny Światowej, 1.4034 nie mogła być dalej dystrybuowana. Dopiero po wojnie zapotrzebowanie na nią wzrosło, wynaleziono kolejne stopy. Jako jedna z pierwszych zahartowanych stali, wykorzystywał ją prawdopodobnie każdy miłośnik noży. Ta stal nierdzewna jest stosowana przez producenta noży Solingen tradycyjnie do produkcji noży kieszonkowych, domowych oraz myśliwskich.
Skąd zatem bierze sie zła reputacja stali 1.4034?
Jest oczywiste, że obróbka cieplna ma znaczący wpływ na materiał i decyduje o tym, czy ostrze wykonano lepiej czy gorzej. 1.4034 popadł trochę w zapomnienie w produkcji stali, ponieważ nie spełnia wysokich wymagań odporności na ścieranie, odporności ostrza na zużycie i twardości. Niemniej jednak, efektywna obróbka cieplna sprawi, że stal ta będzie się wyróżniać dobrą odpornością ostrza na zużycie i wytrzymałością na ścieranie. To odnosi się do niepodatności ostrza na rysy, pęknięcia i odpryski.
Stal jest łatwa do polerowania, odporna na kwasy i rdzę. Chyba zbyt często utożsamia się ją ze stalami AISI 420. Tutaj warto zauważyć, że 1.4034 produkuje się z dużo węższymi tolerancjami dla elementów stopowych. Zawartość węgla wynosząca 0,43 – 0,50% jest tu istotna. Strukturę drobnoziarnistą osiąga się przez utwardzanie w wysokich temperaturach.
Odporność ostrza na zużycie i ostrość –duet idealny
Ogólna zasada dla noży jest pewnie wszystkim znana: lepsza ostrość – mniejsza odporność na zużycie. I tak 1.4034 wykazuje nie szczególną odporność na zużycie ostrza w porównaniu do znanych stali AISI 440A, ale za to charakteryzuje się bardzo dobrą ostrością.
Od 100 lat, stal 1.4034 walczy o przetrwanie, chociaż ze względu na swoją ostrość jest nie do pokonania.
1.4034 – popularna stal na noże